Znacie Amelię Bedelię? Nietuzinkową gosposię, przy której bardzo trzeba uważać na słowa? Jeśli tak – zazdroszczę Wam, bo ja odkryłam ją dopiero teraz. Jeśli nie – zapraszam, musicie to koniecznie zmienić!
Wiecie, że nie powinno się oceniać książki po okładce, prawda? Ale czasem tak mam, że jakaś książka podoba mi się nie ze względu na przeczytany opis czy recenzje, po prostu ciekawi mnie okładka. Tak było w przypadku powieści „Goodbye Days”. Cóż… mam nosa!
To książka dla tych, którym nie po drodze z Kościołem i, choćby bardzo się starali, nie potrafią zrozumieć mającego niewiele wspólnego z miłością bliźniego postępowania niektórych księży. Ks. Dolindo, święty XX w., też zmagał się z tymi problemami.
Chociaż jesień sprzyja czytaniu, to dwa ostatnie miesiące w tym kontekście były dla mnie raczej wyzwaniem. We wrześniu szło mi całkiem nieźle, ale w październiku… Postawiłam na serial i póki go nie skończyłam, nie mogłam się zabrać za książki. Ale powtarzam sobie, że czytanie ma być przyjemnością i nie ma sensu się zmuszać.
„Nauczyłem się już, że jest jedna kategoria ludzi, którym zawsze, gdy tego potrzebują, zdarzają się cuda: inni”. Wiedziałam, że ta książka będzie mi się podobać, a to zdanie tylko mnie w tym przekonaniu utwierdziło. Przed Wami „Święci pierwszego kontaktu”, czyli nietypowa propozycja hagiograficzna od Szymona Hołowni!
„Wszystko zależy od przyimka” przypomniało mi, że lubię język polski. Tak było od zawsze: starałam się poprawnie mówić i pisać, chociaż nie jestem mistrzem słowa. Niespecjalnie interesuje mnie też historia języka, od moich przyjaciółek polonistek słyszałam o jerach i trochę mnie to przeraziło, więc nie brnęłam dalej. Ale lubię poznawać nowe słowa, wiedzieć, dlaczego dany wyraz należy odmieniać w określony sposób, wydaje mi się, że nie mam większej trudności z radzeniem sobie z językiem polskim. A jednak nie sądziłam, że rozmowa trzech językoznawców sprawi mi aż tak wielką przyjemność. I jestem przekonana, że wielu z Was także by się spodobała.