Kilka lat temu wylewałam łzy przy lekturze „Słowika”, potem dobre wrażenie zrobiła na mnie „Wielka samotność”. Później był męczący „Zimowy ogród” i „Nocna droga”, której czytanie było dla mnie jednym wielkim zdziwieniem, że i tak kiepska książka wyszła spod pióra Kristin Hannah. Wtedy obiecałam sobie, że nie będę już sięgać po powieści autorki. …
Mam słabość do książek, które mówią o połamanych bohaterach, odczuwających słabość, próbujących przyjmować życie i siebie takimi, jakimi są. Evie zmaga się z zaburzeniami obsesyjno-kompulsywnymi, ma za sobą pobyt w szpitalu psychiatrycznym. Jej pokój cały spryskany jest płynem bakteryjnym, każda z latarni, którą mija po drodze, dotknięta przez nią taką samą ilość razy, a ręce myje według określonego rytuału. Od razu ją polubicie. …
Peter i Pax to najlepsi przyjaciele. Uwielbiają wspólne spędzanie czasu i szalone przygody. Są nierozłączni. Do czasu, gdy ojciec Petera musi wyruszyć na wojenny front, a Peter przeprowadzić do dziadka – niezbyt sympatycznego starszego człowieka, który nie zniesie w domu obecności plączącego mu się pod nogami lisa. Peter i Pax zostają rozdzieleni i oboje nie potrafią poradzić sobie z zaistniałą sytuacją. Chłopiec podejmuje więc próbę odnalezienia lisa, a Pax próbę przetrwania w obcym mu leśnym środowisku i nietracenia nadziei na powrót do domu.